آبکاری پلاستیک چیست؟
آبکاری فرآیندی است که در آن یون های محلول یک فلز بر روی سطح فلز دیگر رسوب می کنند. آبکاری پلاستیک معمولاً در بسیاری از صنایع برای اهدافی مانند محافظت در برابر خوردگی و سایش، افزایش سختی سطح، ارتقاء هدایت الکتریکی یا برای بهبود ظاهر یک قطعه یا جزء استفاده می شود. فرآیند آبکاری فلز روی پلاستیک در حال حاضر یک روش صنعتی پذیرفته شده است که چندین مزیت حیاتی را برای تولید کنندگان در سراسر جهان ارائه می دهد.
فرآیند آبکاری
آماده سازی سطح برای به دست آوردن چسبندگی کافی پوشش فلزی مورد نظر بسیار مهم است. ENS از یک فرآیند الکترولس قطع مکانیکی برای تقویت میکروسکوپی نقاط لنگر روی بسترهای پلاستیکی استفاده می کند.
برای ایجاد یک سطح قابل کار، مواد مورد استفاده از نظر شیمیایی تمیز می شوند و مناطق در معرض آلودگی های سطحی در یک سری از حمام های شیمیایی تحت نظارت دقیق پاک می شوند. سپس قطعه کار با فلزات نجیب با خلوص بالا اتوکاتالیز می شود که با آخرین لایه اتوکاتالیستی مس الکترولس به اوج خود می رسد. سپس، یک لایه از فلز مس الکترولیتی خالص در سراسر سطح (های) در معرض قطعه کار پلاستیکی قرار می گیرد. بسته به شکل، تناسب و عملکرد قطعه، مس الکترولیتی می تواند لایه فلزی نهایی یا لایه زیرین فلزات اضافی باشد.
هنگامی که پلاستیک با مس الکترولس، فلزی شد، میتوان آن را طوری پردازش کرد که گویی یک بستر فلزی و رسانا است. سپس ENS می تواند آبکاری های الکترولیتی اضافی را روی پلاستیک پوشش داده شده قرار دهد، مانند:
- نیکل
- فلز مس
- نقره
- طلا
در بسیاری از کاربردهای آبکاری پلاستیک، برای ایجاد ضخامت و تقویت چسبندگی مناسب پوشش، لازم است قبل از آبکاری، یک لایه زیرین بر روی بستر پلاستیکی اعمال شود. فرآیندی به نام آبکاری الکترولس معمولاً برای انجام این کار استفاده می شود. تفاوت آبکاری الکترولس با آبکاری الکتریکی در این است که هیچ جریان الکتریکی برای رسوب دادن پوشش استفاده نمی شود. در عوض، رسوب از طریق یک واکنش شیمیایی اتوکاتالیستی رخ می دهد. نیکل و مس دو فلزی هستند که بیشترین استفاده را برای آبکاری الکترولس دارند، اگرچه تکنیک هایی برای طلا و قلع نیز ایجاد شده است.
