آبکاری پلاستیک را می توان با فلزات مختلف انجام داد. زمانی که نیاز به افزایش رسانایی الکتریکی زیرلایه وجود دارد، مس انتخاب واضحی است. پلاستیک روکش طلا یا نقره نیز می تواند برای افزودن جذابیت زیبایی به یک محصول پلاستیکی استفاده شود. آبکاری نیکل روی پلاستیک نیز یک روش گسترده در صنعت تکمیل فلز است.

این امکان وجود دارد که فلزات مختلفی را روی پلاستیک قرار دهید از جمله:

طلا

قطعات پلاستیکی با روکش طلا به وضوح ظاهر آنها را بهبود می بخشد. طلا همچنین تعدادی از مزایای اضافی را ارائه می دهد. طلا در برابر خوردگی محافظت می کند و رسانای خوبی برای الکتریسیته است که اغلب برای ایجاد یک پوشش رسانا بر روی قطعات و اجزای الکترونیکی استفاده می شود. علاوه بر این، خواص محافظ حرارتی عالی طلا، آن را برای کاربردهای در دمای بالا مناسب می کند.

نیکل

به دلیل ظاهر درخشان و فلزی نیکل، می تواند به عنوان یک جایگزین مناسب – و کمتر سمی – برای کروم هنگام آبکاری قطعات پلاستیکی خودرو باشد. نیکل همچنین در برابر خوردگی و سایش محافظت می کند. آلیاژ کردن نیکل با فلزات دیگر مانند قلع و تنگستن می‌تواند سختی رسوب نیکل را افزایش داده و قابلیت‌های مقاومت در برابر خوردگی و سایش آن را افزایش دهد.

مس

مس شاید بیشتر به دلیل رسانایی الکتریکی عالی اش شناخته شده است، به همین دلیل است که آبکاری مس به عنوان گزینه ای محبوب برای فلزی کردن سطوح فلزی غیر رسانا است. آبکاری مس همچنین می تواند به عنوان یک عایق حرارتی برای پوشش استفاده شود. یکی از مزایای اصلی آبکاری مس، هزینه نسبتا پایین آن است، به ویژه در مقایسه با فلزات گرانبها مانند طلا و نقره.

کروم

علیرغم این واقعیت که کروم شش ظرفیتی یک سرطان زا شناخته شده است و توسط آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده به عنوان یک آلاینده خطرناک هوا ذکر شده است، بسیاری از بخش هایی که کار های پایانی مربوط به فلزات را انجام می دهند، هنوز از کروم برای کاربردهای مربوط به خودرو استفاده می کنند. کروم یک سطح صاف، مقاومت در برابر خوردگی خوب و جذابیت زیبایی شناختی قوی ارائه می دهد. با این حال، فرآیند آبکاری کروم بسیار پیچیده است و می تواند از 30 مرحله تشکیل شود. آبکار هایی که از کروم برای صفحه روی پلاستیک استفاده می کنند نیز ملزم به رعایت مقررات سختگیرانه EPA هستند.

در بسیاری از کاربردهای آبکاری پلاستیک، برای ایجاد ضخامت و افزایش چسبندگی پوشش، لازم است قبل از آبکاری یک لایه زیرین بر روی بستر پلاستیکی قرار گیرد. فرآیندی به نام آبکاری الکترولس معمولاً برای انجام این کار استفاده می شود. تفاوت آبکاری الکترولس با آبکاری الکتریکی در این است که هیچ جریان الکتریکی برای رسوب دادن پوشش استفاده نمی شود. در عوض، رسوب از طریق یک واکنش شیمیایی اتوکاتالیستی رخ می دهد. نیکل و مس دو فلز متداول برای آبکاری الکترولس هستند، اگرچه تکنیک هایی برای طلا و قلع نیز توسعه یافته است.