اگر به یاد داشته باشید، هفته گذشته بحث جذابی را در مورد طراحی قطعات آبکاری پلاستیک شروع کردیم. امروز می خواهیم نکات مهم بیشتری را برای شما بازگو کنیم. در ابتدا پیشنهاد می کنیم مقاله های زیر را مطالعه کرده و سپس ادامه این مقاله را بررسی کنید.
راهنمای طراحی قطعات آبکاری پلاستیک
قسمت های مقعر و بیرون زده عمیق را کاهش دهید و تا حد امکان از ضخیم به نازک تبدیل کنید.
با کاهش قطعات مقعر و بیرون زده عمیق، می توان از تنش های داخلی ناشی از تغییرات ناگهانی در شکل سازه در حین آبکاری جلوگیری کرد. در صورت وجود تنش پسماند، پایداری ساختاری قطعات آبکاری ممکن است کمتر باشد.
کاهش قطعات مقعر و بیرون زده عمیق می تواند از جریان ناهموار در حین آبکاری به دلیل تغییر شکل ناگهانی سازه جلوگیری کند. وجود قطعات مقعر و بیرون زده عمیق باعث افزایش ضخامت لایه آبکاری و تداخل در پایداری جریان می شود.
مراقب ضخامت دیواره قطعات آبکاری پلاستیکی باشید
قطعات آبکاری پلاستیکی زمانی که الزامات ساختاری و عملکردی محصول را برآورده می کنند نباید خیلی ضخیم باشند. ضخامت دیوار به طور کلی باید بین 0.5 تا 4.0 میلی متر باشد که 2.0 تا 3.0 میلی متر ایده آل است. ضخامت دیواره نازک تر باعث چرخه قالب گیری کوتاه تر و وزن قطعه پایین تر می شود که باعث صرفه جویی در هزینه می شود.
علاوه بر این، ضخامت قطعات آبکاری پلاستیک باید تا حد امکان یکنواخت باشد تا از انقباض ناشی از مسائل ساختاری در طول قالب‌گیری تزریقی جلوگیری شود.
از مناطق بزرگ روی سطوح صاف خودداری کنید
اگر سطح قطعات آبکاری پلاستیک دارای سطح مسطح بزرگی باشد، به دلیل توزیع ناهموار چگالی جریان، ضخامت لایه ناهموار ایجاد می شود. برای برآوردن الزامات فرآیند آبکاری، مساحت سطح صاف در طرح باید کمتر از 10 سانتی متر مربع باشد.
اگر هنگام طراحی قطعات با روکش پلاستیکی نمی توان از یک سطح بزرگ صاف و مستقیم اجتناب کرد، قسمت میانی این سطح باید 0.1 تا 2 میلی متر بلند شود تا از طراحی سطح صاف و مستقیم اطمینان حاصل شود.
زاویه کششی را اضافه کنید
برای تسهیل خروج قطعه از قالب باید یک زاویه کششی به تمام دیوارهای عمودی اضافه شود. به دلیل اصطکاک زیاد با قالب در حین پرتاب، دیوارهای بدون زاویه کشش روی سطح خود دارای علائم کشش خواهند بود. زاویه کششی حداقل 2 درجه توصیه می شود. در ویژگی های بلندتر، باید از زوایای کشش بزرگتر (تا 5 درجه) استفاده شود.
